Na wielu rozmowach kwalifikacyjnych, poza pytaniami o sam JavaScript padają pytania z ogólnej wiedzy o programowaniu. Czasami o best practices, czasami twarda wiedza, którą, jakby nie było trzeba znać, choć niektóre jej aspekty w JS są zupełnie nieużyteczne.
W zależności od doświadczenia osób pytających, można natrafić na przykład o pytanie czym jest polimorfizm i jak się go implementuje w JS. Polimorfizm łączy się z nadpisywaniem (override) metod obiektu i ich przeładowaniem (overload).
Obecnie (bo w podręcznikach z których ja się uczyłam, tego podziału nie było) dzieli się polimorfizm, ze względu na implementację, na dynamiczny i statyczny. W JS można zaimplementować polimorfizm dymamiczny i dość często się go stosuje (choć mogę się założyć, że większość programistów nie ma pojęcia, że to co robią ma taką nazwę). Jednak nie do końca on wygląda jak w definicji, choćby dlatego, że JS nie implementuje metod i klas abstrakcyjnych ani interfejsów. Do tego nie ma w nim twardego typowania. I bardzo dobrze, bo JS to nie Java czy C++. Jak ktoś nie umie żyć bez tych wynalazków, to jest mnostwo języków kompilowanych, które je oferują.
Zgodnie z definicją - polimorfizm zakłada, że obiekty różnych klas korzystają z z jednej konkretnej metody. Załóżmy, że mamy samolot, pyłek, ptaka i muchę. Te 4 obiekty mają jedną wspólną właściwość - latają. Nieważne jak, ale latają. Załóżmy, że mamy funkcję, która oczekuje na "latające" obiekty i jedyne co robi, to wywołuje na nich metodę lataj. W Javie, zazwyczaj się to implementuje za pośrednictwem interfejsu. Interfejs wymusza implementację konkretnych metod. W JS w komentarzach do prototypu lub klasy musimy napisać, że dana metoda musi być implementowana. Można również zaimplementować daną metodę by default, żeby rzucała wyjątek i przy dziedziczeniu nadpisywać ją tak, żeby przy używaniu jej w obiekcie, który umie latać nie było błędu
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz